داستان کوتاه ترکی استانبولی پدر و پرنده
Altmışlı yaşlarda baba 25 – 30 yaşlarda oğul, beraber bahçede oturuyorlardı. Ağaca bir kuş gelmiş , bir yere bir ağaca neşeyle oynuyordu, baba oğluna sordu
پدر 60 ساله و پسر 25-30 ساله باهم در باغچه نشسته بودند. یک پرنده به روی درخت میاد . روی درخت و زمین با شادی بازی می کرد. پدر ازپسر پرسید:
-Bu nedir?
این چیه ؟
-Evlat cevapladı
فرزند جواب داد
-Kuş
پرنده
Babanın gözü kuştaydı devamlı onu takip ediyordu ve tekrar oğluna sordu.
چشم پدر به دنبال پرنده بود و اون رو دنبال میکرد. دوباره از پسرش پرسید :
-Bu nedir?
این چیه ؟
-oğlu sıkılgan bir şekilde Kuş dedi.
پسر با کلافگی گفت : پرنده
Babanın gözü yine kuştaydı ve tekrar oğluna sordu
پدر باز هم چشمش دنبال پرنده بود و دوباره از پسرش پرسید:
-Bu nedir?
این چیه ؟
Oğlu şiddetli ve kızgın bir ifadeyle
پسرش با شدت و عصبانی :
– Kuş, o Kuş baba neden tekrar tekrar soruyorsun bilmiyor gibi; diyerek çıkıştı.
پسر با گفتن “پرنده، اون پرندست بابا. چرا هی میپرسی انگار نمیدونی” او را سرزنش کرد
Baba sanki bu tepkiyi ondan beklercesine ve ona hayatının en büyük dersini vermek için ayağa kalktı ve eve yöneldi.
پدرگویی انتظار این عکس العمل را از او داشت و برای اینکه بزرگترین درس زندگیش را به او بدهد، برخاست و راهی خانه شد.
Az sonra elinde bir defterle tekrar geri geldi ve oğlunun yanına oturdu.
کمی بعد با دفترچه ای در دست برگشت و کنار پسرش نشست.
Bir sayfayı açtı ve okumasını istedi, oğul içinden okuyacaktı ki babası sesli okumasını istedi, ve notta şunlar yazılıydı.
صفحه ای را باز کرد و از او خواست که آن را بخواند، پسر می خواست آن را بخواند، اما پدرش از او خواست آن را با صدای بلند بخواند و در یادداشت اینها نوشته شده بود.
-Bugün oğlumla beraber parka gittik, oğlum yürümeye ve konuşmaya başladı, ve biz otururken bir kuş geldi, oynuyordu;
-امروز با پسرم رفتیم پارک، پسرم شروع کرد به راه رفتن و حرف زدن و در حالی که نشسته بودیم پرنده ای آمد و داشت بازی می کرد.
Oğlum sordu
پسرم پرسید
-Bu ne
این چیه؟
-Kuş
پرنده
Tekrar sordu
دوباره پرسید
– Bu ne
این چیه؟
-Kuş
پرنده
O sordu, sormaya da devam etti onlarca kez, ben ise her seferinde kuş dedim sevgiyle ve en sonunda o da bana, bu kuş dedi. Seviyorum SENİ canım oğlum benim, İyiki geldin aramıza neşe kattın canımıza…
ده ها بار پرسید و ادامه داد، اما هر بار با عشق گفتم «پرنده» و او در نهایت به من گفت «این پرندست». دوستت دارم پسر عزیزم، خوشحالم که پیش ما آمدی و شادی را به زندگی ما آوردی…
Oğul bu notu okuduktan sonra yutkundu gözleri doldu ve babasına sarıldı şunları diyebildi.
پسر پس از خواندن این یادداشت، پسر آب دهانش را قورت داد، چشمانش پر از اشک شد و پدرش را در آغوش گرفت و گفت:
-Affet beni babacığım o sabrı ben gösteremedim özür dilerim canım babam seni çok Seviyorum….
-ببخش منو بابا، من نتونستم صبوری کنم، معذرت میخوام بابای عزیزم، خیلی دوستت دارم….
Sağ iken değerini bilmediğimiz ya da bilemediğimiz üzdüğümüz Anne ve Babalarımızdan özür dileyelim, yarın geç olmadan. Bugün telafi edebilirsin, kaybettikten sonra vicdanın bırakmayacak keşke diyeceksin ne olur babam yanımda olsaydın, herşeyime karışsaydın diyeceksin belki de, neredesin babam özledim seni diyeceksin ve gözyaşlarına boğulacaksın.
از مادران و پدرانمان عذرخواهی کنیم که قدرشان را در زمان سلامتیشان نمی دانستیم یا نتوانستیم بدانیم وناراحتشان کردیم، تا دیر نشده. امروز می تونی جبران کنی، وجدانت بعد از از دست دادنشون رهات نمی کنه، شاید بگویی ای کاش کنارم بودی پدرم، تو همه کارام دخالت می دادی، کجایی پدرم، دلم برات تنگ شده ، و اشک خواهی ریخت.
دیدگاهتان را بنویسید